در کنار همه ی درگیری ها و روزمره گی های زندگی خوبه که یک مهارت رو  یاد بگیریم .

این یاد گیری هفته ای یک ساعت هم که باشه  کافیه  . تجربه ی شخصی من از این ماجرا یاد گرفتن شنا بود.

در ابتدای یاد گیری اون  قسمت لعنتی ذهن که همیشه سرکوفت می زنه و آیه یاس می خونه شروع کرد به قصه گفتن :

حالا به چه دردت می خوره؟

تو برای این کار پیر شدی .

تو جون این کار و نداری .

فکر نمی کنی بهتر بود روی یه کار دیگه وقت می ذاشتی ؟

و هزارتا منفی بافی و یاوه های بی سر و ته .

بعد از جنگ و ستیز با این قسمت یاوه گو و تاب آوردن تا جلسه چهارم . ا تفاق جالبی افتاد . خیلی بهتر شنا می کردم و مهارتم بیشتر شده بود حالا این صدا قطع شده بود و صدای تشویق گری جای اون و گرفته بود که آفرین خوبه .

ما انسان ها هر مهارتی رو می تونیم یاد بگیریم و  فقط نیاز به تمرین مستمر با شور و شوق داریم . در شروع هر کاری اون قسمت مایوس کننده رو باید ساکت کنیم و انرژیمون و معطوف به هدف کنیم . بعد از مدتی تو مسیر قرار می گیریم . هر کاری اولش سخته .

بعد از این که این الگو رو یاد گرفتیم . یادگیری مهارت های بعدی خیلی راحت تر میشه. و در نهایت ثمره ی جذاب این ماجرا اعتماد به نفس بالا و داشتن مهارت های زیاده . به نظرم بزرگترین مانع یاد گیری ذهن خودمونه.

دست به کار شو و برای توسعه مهارت های خود و بالا بردن اعتماد به نفست کاری انجام بده . برای چندتا مهارتی که قبلا نیمه کاره رها کردی رو دوباره شروع کن .